वर शुक्राचा तारा
कुरळ्या लहंरीमधुनी
शिळ घालतो वारा
भरुन काजव्याने हादुर कमान पुलाची
एकलीच अंधारी
थरथरत्या पाण्याला
कसले गुपीत विचारी
चमके पिंपळ सारा
स्तिमीत होऊनी तेथे
अवचित थबके वारा
मध्येच क्षितीजावरुनीकिरकीर रात किड्यांची
निरवतेस किनारी
ओढ लागुनी छाया
थरथरते अंधारी
विज लकाकुन जाई
अन ध्यानस्थ गिरी ही
उघडुनी लोचन पाही
संथ निळे हे पाणीहळुच चांदणे ओले
थिबके पाण्यावरुनी
कसला क्षण सोनेरी
उमले प्राणामधुनी
वर शुक्राचा तारा
दरवळला गंधाने
मनाचा गाभारा
No comments:
Post a Comment